…czyli kolejna historia o tym, jak niekompetencja urzędników i totalny brak zrozumienia tematu doprowadza do wielkiego bałaganu i utrudnia funkcjonowanie obywatelom.
Fikcyjna dobra zmiana
W ostatnich dniach osoby starające się o dofinansowanie na otwarcie własnej działalności zostali pozbawieni tej możliwości, aż do odwołania. Ma to związek ze zmianami w przepisach. Zmiany te miały ułatwić zakładanie własnej działalności opiekunom osób z niepełnosprawnością. Pomysł wydawał się świetny. Wyszło jak zwykle. Dlaczego?
Znalezione na stronie Powiatowego Urzędu Pracy w Warszawie.
Urząd Pracy m. st. Warszawy informuje, że wstrzymuje nabory wniosków o refundację ze środków Funduszu Pracy kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego w ramach pomocy de minimis, jednorazowych środków na podjęcie działalności gospodarczej w ramach pomocy de minimis oraz jednorazowych środków na podjęcie działalności gospodarczej określonej dla spółdzielni socjalnych w ramach pomocy de minimis.
Powód?
Związane jest to z uchyleniem z dniem 1 lipca 2017 r. rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 kwietnia 2012 r. w sprawie dokonywania z Funduszu Pracy refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 1041) oraz rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 kwietnia 2012 r. w sprawie przyznawania środków na podjęcie działalności na zasadach określonych dla spółdzielni socjalnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 639) w następstwie wejścia w życie ustawy z dnia 30 czerwca 2017 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją programu „Za życiem” (Dz. U. poz. 1292), wprowadzającym zmiany, których celem jest ułatwienie powrotu na rynek pracy opiekunom osób niepełnosprawnych (członków rodzin, w rozumieniu ustawy z dnia 4 listopada 2016 roku wsparciu kobiet w ciąży i rodziny „Za Życiem”). Powiatowe urzędy pracy będą ponownie realizować wnioski po wydaniu przez Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej nowych rozporządzeń w tym zakresie.
Innymi słowy, w związku z wprowadzeniem ustawy “Za życiem” zostały zmienione inne ustawy, lecz nikt nie pomyślał by zawczasu opracować odpowiednie rozporządzenia. Mamy, więc ustawę, która nie jest realizowana, a co więcej wstrzymała realizację poprzednich ustaw.
Jeśli więc planowałeś złożyć wniosek o dofinansowanie utworzenia firmy, utworzenia stanowiska pracy czy też sfinansowanie wkładu finansowego wejścia do spółdzielni socjalnej, to z wnioskiem musisz poczekać aż do odwołania. Należysz do pierwszej grupy osób poszkodowanych. Druga, to opiekunowie osób z niepełnosprawnością, którzy mieli na tej ustawie zyskać możliwość pracy.
Ustawa z dnia 22 czerwca 2017 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją programu „Za życiem”, przewiduje między innymi pomoc w powrocie do pracy opiekunom osób niepełnosprawnych.
To właśnie przez te zapisy zostało wstrzymane dofinansowanie, wiec tylko tą częścią ustawy się zajmę. Otóż w ustawie przewidziano pomoc finansową dla opiekunów osób niepełnosprawnych w powrocie do pracy poprzez:
- dofinansowanie do utworzenia działalności gospodarczej
- sfinansowanie wkładu własnego do spółdzielni socjalnej
- dofinansowanie do utworzenia i wynagrodzenia dla przedsiębiorców zatrudniających takiego opiekuna (nie dotyczy to przedsiębiorcy współmałżonka)
Niby wszystko w porządku, Niech rodzice/opiekunowie po tym jak uda się im na tyle dobrze doprowadzić rehabilitację dziecka, by mogło ono samodzielnie funkcjonować, powracają do pracy, bo pracując będą dokładać się do finansów Państwa a nie tylko z nich czerpać.
Co poszło nie tak?
Jest pewien haczyk. Aby uzyskać wsparcie należy być opiekunem dziecka lub dorosłej osoby niepełnosprawnej, które ma wskazanie do:
- konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji (pkt 7 orzeczenia o niepełnosprawności)
- oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji (punkt 8 orzeczenia)
- lub jest osobą niepełnosprawną ze znacznym stopniem niepełnosprawności;
Innymi słowy wsparcie mogą otrzymać opiekunowie, którzy opiekują się dzieckiem lub osobą dorosłą uznanymi za niesamodzielne. O ile więc faktycznie rodzice dzieci, mogliby teoretycznie podjąć pracę, ponieważ dziecko dużą część dnia spędza w przedszkolu/szkole czy innej instytucji oświatowej, o tyle rodzice osób dorosłych już takiego komfortu nie mają. Oczywiście gdyby dla dorosłych osób z niepełnosprawnością były miejsca w np Warsztatach Terapii Zajęciowej, sprawa mogłaby być łatwiejsza, lecz zwyczajnie tych miejsc nie ma, a na temat samego funkcjonowania WTZetów, wypowiadać się nie będę, bo zrobiłbym sobie zbyt wielu wrogów.
No dobrze, ale załóżmy, że teoretycznie mamy gdzie przekazać pod opiekę naszych podopiecznych. Wtedy czytamy w ustawie dalej, że wsparcie dotyczy:
“poszukującym pracy niepozostającym w zatrudnieniu lub niewykonującym innej pracy zarobkowej opiekunom osoby niepełnosprawnej, z wyłączeniem opiekunów osoby niepełnosprawnej pobierających świadczenie pielęgnacyjne lub specjalny zasiłek opiekuńczy na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, lub zasiłek dla opiekuna na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów”
Czyli wsparcie mogą otrzymać opiekunowie nie pobierający świadczeń opiekuńczych na osobę z niepełnosprawnością a jednocześnie całe wsparcie na otwarcie działalności przeznaczone jest TYLKO dla rodzin, którym świadczenie pieniężne się należy (w obu przypadkach należy spełnić te same warunki). Jedno wyklucza drugie.
Jak, więc będzie wyglądało przyznanie wsparcia np. na otwarcie działalności gospodarczej? No cóż, mogę tylko przypuszczać, że wpierw będzie trzeba zrezygnować z pobierania świadczenia, a dopiero później starać się o dofinansowanie. Pozostaje tylko pytanie, czy proponowane wsparcie wystarczy, by zrezygnować ze świadczenia, które dla rodziców dzieci z niepełnosprawnością obecnie wynosi 1406 zł miesięcznie? Nie zapominajmy o tym, że dziecko dalej musi wymagać specjalnej opieki (warunek przyznania wsparcia), więc też działalność zarobkowa rodziców nie może być na tyle absorbująca, by ograniczyć czas poświęcany na opiekę i rehabilitację.
Uważam, że proponowane wsparcie dla opiekunów, jest wsparciem fikcyjnym, z którego skorzysta może promil opiekunów osób z niepełnosprawnością. Samo zaś wprowadzenie tego pozornego w mojej ocenie wsparcia, spowodowało straty dla wielu innych ludzi – straty realne.
